Jika kita buka kamus DBP bagi mendapatkan maksud 'bahasa', 'isyarat' dan 'bahasa isyarat'; ketiga perkataan tersebut mempunyai penerangan yang berlainan tetapi ketiga perkataan tersebut juga mempunyai hubungkait dengan komunikasi.
Komunikasi adalah keperluan yang utama dalam hidup kita seharian, komunikasi adalah dalam dua bentuk iaitu verbal dan non verbal. Orang yang mendengar menggunakan komunikasi verbal sebab ianya berbentuk bunyi dan mudah untuk mentuturkannya, manakala bagi orang yang tidak mendengar akan menggunakan komunikasi non verbal yang berbentuk visual sebab tidak dapat mentuturkan bahasa verbal.
Orang Pekak menggunakan bahasa non verbal atau bahasa isyarat iaitu bahasa yang iktirafkan sebagai bahasa untuk golongan ini. Dalam dokumen antarabangsa, akta dalam negeri di mana-mana dalam dunia ini telah mengiktirafkan bahasa isyarat sebagai bahasa rasmi orang Pekak.
Bahasa isyarat bukan bahasa universal kerana ianya adalah mengikut identiti budaya dan sesuatu negara seperti contohya di Thailand bahasa rasmi orang Pekak di sana ialah Bahasa Isyarat Thailand, di UK dipanggil BSL, di Amerika Syarikat di panggil ASL dan sebagainya. Semua bahasa isyarat adalah berbeza dengan satu sama lain.
Bahasa isyarat adalah sama standard dengan bahasa verbal yang lain, hal ini adalah tidak dinafikan oleh pakar bahasa dari seluruh dunia dan ianya menjadi faktor utama diluluskan sebagai bahasa rasmi di mana-mana negara.
Seperti bahasa verbal lain sebagai contohnya Bahasa Melayu dan English, kedua bahasa tersebut mempunyai sebutan yang berbeza, susunan ayat yang berbeza dan mempunyai grammar tersendiri.
Juga bahasa isyarat mempunyai isyarat yang berbeza, susunan isyarat yang berbeza serta mempunyai grammar tersendiri.
Isyarat tersebut tidak boleh diturunkan kedalam bentuk tulisan bahasa secara terus atau langsung, sama juga Bahasa Melayu tidak boleh di turunkan ke English secara terus dan langsung.
Kita ambil contoh perkataan Bahasa Melayu 'potong', potong bermaksud cut dalam English tetapi tidak boleh digunakan perkataan cut bagi potong tali, potong kereta, potong barisan. Jelas sekali semua bahasa mempunyai cara mereka tersendiri.
Oleh itu cadangan untuk memperkenalkan satu method baru iaitu Bahasa Isyarat Komunikasi oleh pihak yang memperjuangkan pendidikan bagi orang Pekak di negara ini perlu di 'potong'. Saya bimbang projek ini hanya membazir banyak wang rakyat dan masa yang berharga.
YAB TPM kita ialah Pengerusi UNESCO, Malaysia menjadi negara contoh pendidikan khas bagi ASEAN dan akan mempunyai pejabat SEAMO di sini. Dalam dokumen UNESCO - The Salamanca Framework of Action - mensyorkan penggunaan bahasa isyarat tempatan dalam pendidikan orang Pekak dan ianya juga di kuatkan oleh UN Convention on the Right of People with Disabilities. Oleh itu pegawai kita wajar sekali menaikkan imej negara dan bukan menjatuhkannya.
No comments:
Post a Comment